نقطه شکست

این روزها نمیدانم چه چیزی ارزش زیستن دارد

و نمیدانم چه چیزی برایم خوشحال کننده و زیباست

انگار همه چیز رنگ باخته و من در انبوهی  از سردرگمی ها که نامش زندگیست گیر کرده ام.

زمان آهسته و مداوم من را به جلو سوق میدهد و من بی وقفه مجبور به حرکت هستم 

شاید به نقطه شکست یه انسان نزدیک می شوم

به سلامتی همه وبلاگ نویسان

سلام.

 سال ۹۴ این وبلاگ ساخته شد و الان بعد از چیزی حدود ۷ سال  دوباره پیداش کردم.درواقع رمز عبور را خیلی اتفاقی پیدا کردم و تو این اوضاع قطعی نت بهونه ای شد تا دوباره بیام و بنویسم،امیدوارم دوستای خوبی پیدا کنم تا بتونم در کنارشان ادامه بدم.

وبلاگ نویسی همیشه اصالت خودش را داشته و انگاری هنوز هم داره

چون کسی که میاد اینجا و وقت میزاره اول از همه برای حال خودش و دل خودش میاد به همین خاطر همیشه مخاطب خاص خودش را هم خواهد داشت.

به سلامتی همه وبلاگ نویسان